Juridische diensten: kopen, verkopen of erven in Andalusie

HOME BUYERS ACTING IN GOOD FAITH, MORE PROTECTION IN THE CRIMINAL FIELD

Geschreven door Gustavo Calero Monereo op 26 maart, 2015. Gepost in AFO, Andalusian, building permit, costa del sol, Headline, judgment, lawyer, non developable land, Property law.

Spanish home buyers acting in good faith

Yesterday Thursday 26 March, the Lower House of the Spanish Parliament ratified the amendment to article 319 of the Spanish Penal Code, approved by the Senate last 12 March. A paragraph has been added to section 3, which reads: “In any event, the Judges or Courts of Law may issue a reasoned order to demolish the works and restore the physical reality altered at the expense of the principal thereof, without prejudice to the compensations due to third parties in good faith, and, assessing the circumstances and after hearing the competent government body, shall temporarily subject the demolition to the constitution of guarantees that ensure their payment. In any case, the seizure of the earnings from the offence shall be available, regardless of the transformations that these may have undergone”.

This new regulation will be into force next 1^st July.

Until now, in proceedings regarding an Offence against Town and Country Planning, the judgment ordered the demolition of what had been built illegally and compensation was set by way of civil liability for the developer, in favour of buyers acting in good faith. The problem is that, in most of these cases, collecting said compensation was very complicated since the developer was either insolvent or had disappeared. However, enforcement of the demolition was not stopped, for which reason we could find ourselves before an unfortunate scenario where a buyer acting in good faith and recognised in a judgment could have his home demolished without being effectively compensated.

From now on, in criminal proceedings for Offences against Town and Country Planning, the judge may stop the demolition of the home until due compensation to the third-party acting in good faith is guaranteed.

From the literal wording of the amendment introduced, it seems that the judge will be the one who, after assessing the specific situation in each case, will stop said demolition, for which reason I understand that it will be an essential requirement to prove that the buyer is really a third party acting in good faith.

Likewise, it seems interesting that, in assessing whether to stop the demolition, it is required for the competent Government Body, which I take to be the City Hall, to be heard in the proceedings. I suppose that, in these cases, the City Hall can provide relevant details leading to stopping the demolition. Also, since the City Hall is the one responsible for executing the demolition, it may argue on the suitability of stopping it until it can ensure compensation for the third party acting in good faith.

Lastly, this amendment refers to stopping the demolition temporarily, i.e., a specific period of time is not established but, in any case, it should not perpetuate over time. However, the concept of “temporarily” is very wide and it may be interpreted as sufficient time to guarantee compensation to buyers acting in good faith.

I can say, with full knowledge, that this amendment of the Penal Code has been possible mainly thanks to the work of two associations in Andalusia that have been working on protecting buyers acting in good faith for several years: SOHA and AUAN, especially noting the great work done by Gerardo Vázquez, a colleague of mine, attorney and legal adviser at AUAN. The efforts of these organisations and their mobilisation have made this amendment possible.

The aforementioned organisations, along with many others that have been created, are justified by the great problem faced in Andalusia, which has 300,000 homes built in non-developable land (NDL). On the Andalusian coast, due to foreign residential tourism, many buyers are foreigners and this has led these owners, facing the legal problems with these homes, to move to defend their interests, to strengthen and to tell authorities about the existing situation.

The main problem, at least in Andalusia, has been the complete inactivity and inefficiency of Urban Planning in Andalusia, which has led to a failure in regulating non-developable land in Andalusia and to the existence of many homes built on non-developable land.

Regulations with very fixed and strict criteria governing construction on non-developable land were approved. However, Autonomic and Local Governments have completely neglected to provide the necessary oversight to enforce these regulations.

From the beginning of the years of the housing bubble, the competent government bodies have shown no predisposition to initiate and solve disciplinary procedures against offenders, with all the legal consequences that this entails, such as demolishing what has been illegally built. The governing party in City Hall should have assumed the “feared” political price that these unpopular measures may have entailed.

Most of these buildings have everything: registered deed, pay IBI (Property Tax), are registered in the Property Register, have electricity and water, and have paid autonomic taxes such as ITP (Tax on Asset Transfer) and AJD (Stamp Duty).

Many of the properties have changed owners, meaning that the person responsible for construction is no longer the owner of the home. When these properties enter legal proceedings, third parties acting in good faith appear, affected by this situation that the Local and Autonomic Governments, with full knowledge, have allowed due to their complete inaction in the field of Urban Planning.

The regulations provided in the Urban Planning Law of Andalusia (LOUA) to govern the very strict use of non-developable land were based on environmental protection and on maintaining the rural value of a large portion of the Andalusian territory so as to preserve this environment and its values.

However, its lack of application due to a lack of real and effective control of what was being done on non-developable land has given rise to the failure of regulations on the use of non-developable land provided in the LOUA.

In reality, this has resulted in large rural areas becoming full of unregulated buildings, achieving the opposite effect, as the lack of protection of the rural environment is clear in these cases.

In practice, a total lack of protection of rural land has occurred in some areas under greater urban pressure, where, without controls or any type of criteria regarding what was being built at the architectural level, construction has been allowed, of palaces, warehouses, terraced houses, one-storey homes, towers and everything in between. There has also been no control of the necessary infrastructure or facilities for these homes to be used: discharge of sewage, illegal wells to obtain water, etc. Furthermore, many of these homes did not pay local building taxes, as the majority were not eligible to obtain a licence under the LOUA.

However, as we explained in a previous post, it should be noted that, in some cases, the licenses for segregation, building and initial occupancy were indeed granted for some of these homes. The fact that the Government is responsible in these cases is more than obvious and the damages suffered by owners, who purchased the homes in good faith, are completely reprehensible.

This situation of deregulation of non-developable land has an undesirable effect on citizens, as there is a feeling that there are citizens who ignore the law and go unpunished and that there are others who are required to comply with it.

If the urban planning disciplinary proceedings had been started quickly and efficiently at the beginning of that frenzied period of real estate development on non-developable land, the message that citizens would have received would have been very clear and many buildings would not have been built. There would still be homes on non-developable land but the magnitude of the problem would be quite different.

Faced with this situation, the legal response to solve this problem should be consistent with the reality that exists and that has been tolerated by the Government itself for so many years. This is why the necessary legislative reforms in this area must be tackled rigorously and without propaganda messages, avoiding a focus on the debate on “amnesty for everyone” or “offenders must pay” because the situation is much more complex.

In the administrative field, the majority of these homes should be regularised as, in many cases, penalties for using land illegally would have expired and many of the developers-builders are not the current owners.

In the future, there should be a debate regarding the effectiveness and efficiency of Urban Planning under current regulations, as well as regarding whether the regulation of non-developable land in the LOUA is adequate for the purpose it intends to fulfil.

Author: Gustavo Calero Monereo, C&D Solicitors (lawyer)

Torrox-Costa (Malaga/Costa del Sol/Andalucia)

ERFBELASTING IN SPANJE: EINDELIJK ZIJN WE EUROPEANEN!

Geschreven door admin op 11 februari, 2015. Gepost in Andalusian, Andalusie, Erfenis, Erfrecht, Headline, Spanje, Successierecht, Testament.

The Inheritance process in Spain — Erfbelasting in Spanje

In onze postvan afgelopen maart over de Wet op de Schenk- en Erfbelasting hebben we besproken dat Europese burgers die niet ingezeten zijn in Spanje, gediscrimineerd worden ten opzichte van Europese ingezeten in Spanje. In gelijke situaties betalen de niet-ingezetenen een erfbelasting die veel hoger is dan een ingezetene.

Het verschil in behandeling ontstaat wanneer de erflater of de erfgenamen geen ingezeten zijn in Spanje. In die situatie moeten ze belasting betalen volgens een staatsnorm die veel nadeliger is dan de norm van de autonome regio die voor ingezetenen van toepassing is.

Deze discriminatie werd bevestigd door de Uitspraak van het Europees Hof van Justitie op 3 september 2014 waarmee deze kwestie beslecht werd en waarbij schending van het vrije verkeer van kapitaal binnen de EU door Spanje vastgesteld werd vanwege een verschil in behandeling tussen residenten en niet-residenten.

Om aan de deze Uitspraak te kunnen voldoen is in Spanje op 1 januari 2015 de aanpassing van de Staatswet op Erfbelasting van kracht geworden. Er is een speciale regeling ingesteld op de erfbelasting waarbij niet-residenten in Spanje, die ingezetenen zijn in de Europese Unie, de regelgeving van de Autonome Regio’s kunnen toepassen net zoals de residenten dat kunnen doen zodat hun situatie nu gelijkgesteld is.

Met deze nieuwe regelgeving bereikt men dat wanneer de erflater geen resident is in Spanje, de erfgenamen geen resident zijn in Spanje men toch de regelgeving kan toepassen van die Autonome Regio waar de grootste waarde van de bezittingen zich bevindt die de erflater had in Spanje. Als de erfgenamen resident zijn in Spanje dan zal de regeling van de autonome regio toegepast worden waar deze erfgenamen ingezeten zijn.

Als de erflater resident was in een Autonome Regio en de erfgenamen zijn geen residenten in Spanje, dan betalen de erfgenamen hun erfbelasting volgens de regeling van de Autonome Regio waar de erflater resident was.

Op dit punt aangekomen moet ik u eraan herinneren dat de heffing van de Erf- en Schenkbelasting wordt overgelaten aan de Autonome Regio’s waardoor deze vrij zijn om hun eigen regelgeving te bepalen.

Dit heeft als belangrijkste effect dat het bedrag dat betaald moet worden voor deze belasting sterk varieert tussen residenten in Spanje afhankelijk van of men in de ene Autonome Regio of de andere woont. Er is in feite een fiscale “oorlog” tussen de Regio’s ontstaan in verband met deze belasting. Er zijn personen die zich hebben gevestigd in de Regio’s met het meest gunstige belastingklimaat om zo minder Erf- en Schenkbelasting te hoeven betalen. Dit geldt vooral voor diegenen met een groot vermogen.

Het meest beroemde voorbeeld hiervan in Andalusië is de recent overleden hertogin van Alva. Hoewel ze gevoelsmatig gelinkt werd aan Andalusië, was zij dat fiscaal niet omdat zij haar residentie voor dit doel in Madrid had. Dit had voor haar erfgenamen als belangrijkste voordeel een besparing van meer dan 90 miljoen euro op de Erfbelasting.

Omdat nu ook niet-ingezetenen van dezelfde regelgeving op de Erfbelasting gebruik kunnen maken als ingezetenen en omdat de toegepaste regelgeving die van de Autonome Regio is waar de erflater de grootste waarde aan bezittingen heeft, zal ook het verschil in behandeling tussen de Regio’s van invloed zijn.

Wanneer u geen ingezetene bent in Spanje en u heeft een eigendom gekocht dan is in meest normale geval dit eigendom de grootste waarde van uw bezittingen in Spanje. Hierdoor kunnen uw erfgenamen zich beroepen op de regelgeving van de Regio waar dit eigendom zich bevindt. Wanneer dit eigendom zich bijvoorbeeld in Andalusië bevindt dan kunnen zij zich beroepen op de regelgeving van Andalusië.

Maar stel dat u geen resident bent in Spanje en u heeft geen eigendom maar wel geld op een bank in Spanje. Welke regelgeving zou in dit geval van toepassing zijn op uw erfgenamen? Het lijkt erop dat het die van de Autonome Regio is waar deze bank zijn zetel heeft. In dit geval is het dus niet hetzelfde wanneer u een bank heeft met zijn zetel in Madrid, Barcelona of Sevilla, om maar wat voorbeelden te noemen. Ik zeg, het lijkt erop, omdat ik van de Spaanse Belastingdienst hierover nog geen definitief antwoord heb kunnen krijgen.

Kortom, goed nieuws voor de buitenlandse burgers van de Europese Unie en hun erfgenamen en welkom bij de “chaos” van de regelgeving voor de Erf- en Schenkbelasting in de Autonome Regio’s .

Auteur: Gustavo Calero Monereo, C&D Solicitors, (advocaat)

Torrox-Costa (Malaga/Costa del Sol/Andalucia)

CADASTRAL REGISTER: TO BE REGISTERED, THE QUESTION IS CLEAR

HET KADASTER: DE REALITEIT

Geschreven door admin op 4 september, 2014. Gepost in Andalusie, costa del sol, english speaking solicitor, Headline, Kadaster, Onroerend goed, Platteland, Registratie, Spanje.

Het kadaster is een administratief register met een verplicht karakter behorend bij het Ministerie van Financiën waarin alle onroerend goederen; stedelijk, op het platteland of met speciale karakteristieken omschreven worden. Dit Register heeft niets te maken met het Eigendomsregister, dat een niet-verplicht karakter heeft maar wel heel belangrijk is omdat het wettelijk gezien voorrang heeft boven het Kadaster.

De inschrijving in het Kadaster door eigenaren van onroerend goed is verplicht volgens artikel 11 van de Spaanse Wet op het Kadaster van Onroerend Goed. Dat wil zeggen dat de eigenaren van alle soorten onroerend goed alle wijzigingen of aanpassingen zoals: overdracht, nieuwe constructie, afsplitsing, samenvoeging en alle andere benodigde gegevens bij het kadaster moeten aangeven met als doel dat de kadastrale omschrijving van het betreffende onroerend goed overeenkomt met de realiteit.

Derhalve is de verplichting voor de eigenaar om bij het kadaster de fysieke realiteit van het eigendom en de realiteit van het kadaster in overeenstemming te brengen begrijpelijk.

In artikel 70 en 71 van de Wet op het Kadaster wordt het stelsel van overtredingen en sancties vastgesteld. Hierin is bepaald dat een overtreding bestraft kan worden met een boete van 60 tot 6000 euro voor “het niet indienen van de aangiften, het niet op tijd indienen van de aangiften of aangiften indienen die fout, niet compleet of onjuist zijn”. We moeten zeggen dat we tot op de dag van vandaag geen aanwijzingen hebben dat het kadaster straffen oplegt aan eigenaren voor het niet indienen van de vereiste aangiften. Terwijl deze in veel gevallen niet ingediend zijn.

Het probleem wat wij zien, met name bij de het kantoor van het Kadaster in Malaga, is het negeren van de, door de eigenaar of wettelijk vertegenwoordiger aangevraagde, aanpassingen voor eigendom op niet stedelijke grond ondanks dat in veel van deze dossiers de door de wet vereiste documentatie is aangevoerd. We benadrukken dat het Kadaster een Register met een verplicht karakter is en vandaar dat het ook belangrijk is.

Voor zover wij weten wijst het Kadaster veranderingen of aanpassingen die aangevraagd worden systematisch af, door extra documentatie te eisen, die naar ons idee onnodig is en die ze volgens de Wet niet mag eisen. Tegen deze situatie waarvan wij vinden dat hij geen recht doet, heeft ons kantoor verschillende klachtenprocedures gevoerd in verschillende dossiers. Het is nog afwachten op een uitspraak van de Economisch-Administratieve Rechtbank van Malaga.

Als de eigenaar verplicht is om deze veranderingen of aanpassingen bij het Kadaster aan te geven en hij doet dit met de wettelijke documentatie die hij heeft. Wat is dan zijn verantwoordelijkheid wanneer het kadaster deze aanvraag afwijst of documentatie vraagt die de eigenaar niet heeft?

Vanuit mijn oogpunt zou het feit dat een kadastrale wijziging of aanpassing aangevraagd is met de benodigde documentatie, in het geval dat het Kadaster een aanpassing heeft afgewezen en een daarop volgende klacht van de eigenaar, de eigenaar moeten ontheffen van een mogelijke sanctie die het kadaster hem op kan leggen. Hij heeft immers alles gedaan wat mogelijk was om de fysieke realiteit in overeenstemming te brengen met de kadastrale werkelijkheid.

Aan de andere kant heeft het Ministerie van Financiën vorige jaar de procedure voor het reguleren van het Kadaster 2013-2016 aangenomen. Hiermee wil het Kadaster van Onroerend Goed het stedelijk onroerend goed als het landelijke onroerend goedmet constructie als ook de veranderingen in hun karakteristieken opnemen waarmee dit onroerend goed aangemeld is in het Kadaster zodat er Onroerendgoedbelasting (IBI) over geheven kan worden.

In Malaga hebben slechts enkele gemeenten zich bij deze procedure aangesloten waarbij ze van de eigenaar een tarief van 60 euro vragen om de genoemde regulering te verwezenlijken. Maar het is waarschijnlijk dat in de komende 2 jaar ook andere gemeentes deze procedure opnemen.

Samenvattend, ondanks de moeilijkheden die nu nog bestaan om in het kadaster sommige aanpassingen en veranderingen te kunnen registreren, raden wij alle eigenaars aan na te kijken of hun eigendom correct aangemeld is bij het kadaster. Dit heeft als doel dat u bij het genoemde orgaan de benodigde aanpassingen en veranderingen aanvraagt om te proberen de fysieke realiteit van uw eigendom in overeenstemming te brengen met de kadastrale realiteit. Met deze handeling vermijdt u problemen.

Auteur: Gustavo Calero Monereo, C&D Solicitors, (advocaat)

Torrox-Costa (Malaga/Costa del Sol/Andalucia)

less taxes when you buy a property in Spain

HOE KAN MEN EEN FISCALE BOETE VOOR NIET-RESIDENTEN MET SPAANS ONROEREND GOED VERMIJDEN

Geschreven door Gustavo Calero Monereo op 10 september, 2013. Gepost in Andalusie, belasting IRNR, Onroerend goed, Sin categoría @nl, Spanje. Geen reacties op HOE KAN MEN EEN FISCALE BOETE VOOR NIET-RESIDENTEN MET SPAANS ONROEREND GOED VERMIJDEN

Onlangs hebben enkele van onze klanten kennisgevingen ontvangen op onze advocatenkantoor van de Spaanse Belastingdienst waarin deze een kopie eist van de aangifte van hun Spaanse inkomstenbelasting of hun aangifte voor inkomensbelasting voor niet-residenten met onroerend goed in Spanje. Deze moeten verplicht worden ingediend in deze gevallen, gezien het feit dat de Spaanse Belastingdienst weet dat ze eigenaar zijn of waren van een woning in Spanje. Een waarschuwing dat het geen aangifte doen, beboet of bestraft zal worden. Dit onderwerp is al eerder aan de orde geweest in een eerder artikel dat gepubliceerd is op onze website.

Deze kennisgevingen gaan verder terug in de tijd. De Belastingdienst eist dus het overleggen van de hiervoor genoemde aangiftes, of men nou fiscaal resident of niet-resident was in Spanje, voor de jaren waarin men eigenaar van het onroerend goed was. In september, bijvoorbeeld, hadden we te maken met een geval waarin de Spaanse Belastingdienst de laatste en afdwingbare aangiften van inkomensbelasting voor niet-residenten opeiste -Spaans IRNR- voor de jaren 2008, 2009, 2010 en 2011.

Door middel van deze kennisgevingen wordt er een fiscale procedure gestart die gericht is op het controleren van het indienen van belastingaangiften, afdrachten op belastingaangiften en gegevensoverdrachten die bij wet verplicht zijn. Door middel van deze procedure, probeert de Belastingdienst de regularisatiestappen uit te voeren voor die situaties waarbij belastingbetalers niet aan hun belastingplichten hebben voldaan omdat ze hun inkomensbelastingaangifte niet hebben ingeleverd voor fiscale residenten (Spaans IRPF) of inkomensbelastingaangiften voor niet-residenten (Spaans IRNR). Er is meer informatie te vinden van de Spaanse Belastingdienst in het Engels over deze en andere belastingverplichtingen tax obligations for non residents op de website van de Agencia Tributaria.

Het is ook belangrijk te melden dat de ontvangst van deze kennisgevingen, indien ze naar behoren worden bezorgd, de verjaringstermijn opschort waarin de Belastingdienst het geclaimde terug mag vorderen en dit geldt ook voor de periode die genoemd wordt in de kennisgevingen. Daarnaast wordt ook de verjaringstermijn opgeschort voor fiscale boetes die voortkomen uit regularisatieprocedures die worden toegepast in gevallen die niet zijn onderworpen aan de wet. De eerder genoemde kennisgeving en de daaropvolgende afwikkeling worden vergezeld van een fiscale boete.

Bij een recent bezoek aan het belastingkantoor in Velez-Malaga, heeft de ambtenaar die belast is met deze zaken ons bevestigd dat er meer dan duizend van dit soort eisen verstuurd zijn gedurende deze maand en afgelopen augustus, alleen al voor sommige locaties in de regio Axarquia.

In deze context, als je dus in deze situatie bent van een niet-resident in Spanje in het bezit van onroerend goed in Spanje, of je nou wel of geen kennisgeving van de Spaanse Belastingdienst ontvangen hebt kan je deze in de toekomst ontvangen. Daarom raadt C&D advocaten aan om de situatie zo snel mogelijk te normaliseren door alle aangiften van inkomensbelasting voor niet-residenten van de afgelopen 4 jaar, waarin je onroerend goed in Spanje hebt gehad, te overleggen. Dit kan tenminste voorkomen dat je de boetes moet betalen die bij de eerder genoemde kennisgevingen horen.

TAX EXEMPTION WHEN SELLING YOUR PROPERTY IN SPAIN

BELASTINGVRIJSTELLING 65+ BIJ VERKOOP VAN ONROEREND GOED IN SPANJE

Geschreven door Gustavo Calero Monereo op 12 april, 2012. Gepost in Headline, lawyer, Property law, Spanje, vermogenswinst. Geen reacties op BELASTINGVRIJSTELLING 65+ BIJ VERKOOP VAN ONROEREND GOED IN SPANJE

De Spaanse Grondwet en de regelgeving (belasting en sociaal) die daaruit ontwikkeld is, met betrekking tot de bescherming van de ouderen, garanderen dat de oudere een uitgebreid systeem van zorg en bescherming krijgt die het welzijn van deze bevolkingsgroep bevordert en verbetert. Dit artikel belicht het gebied van economische bescherming.

Het doel van deze bescherming is het formuleren van een systeem van regels dat ouderen van de benodigde economische middelen voorziet, welke zullen bijdragen aan hun zelfstandigheid en kwaliteit van leven.

De belangrijkste voorzieningen of voordelen binnen deze economische bescherming van de ouderen zijn onder andere, pensioenen (belastingplichtig en niet-belastingplichtig), aanvullende economische voorzieningen, verschillende soorten financiële steun die worden toegekend in het kader van sociale voorzieningen alsook bepaalde belastingvoordelen.

In verband hiermee richt dit artikel zich op de vrijstelling van vermogenswinstbelasting, voor personen boven de 65, die van toepassing is als de gebruikelijke woning verkocht wordt.

Vermogenswinst uit overdracht van onroerend goed wordt voor niet-residenten, met een tarief van 19% belast. Voor residenten, wordt de eerste € 6.000 met 19% belast en de rest met 21%.

Bovendien is in het geval van de overdracht van eigendom door een niet-resident, de koper verplicht om 3% van de verkoopprijs in te houden en te betalen als voorschot op de belastingen welke moet voldoen aan de eisen voor vermogenswinstbelasting voor niet-residenten en die direct aan de Belastingdienst betaald moet worden. Genoemde inhouding op de verkoopprijs is niet van toepassing als de verkoper het recht heeft op een belastingvermindering voor de overdracht van onroerend goed dat de gebruikelijke woning is wat geldt voor personen ouder dan 65 jaar.

Artikel 31.4 b) van Wet 40/1998 op de inkomstenbelasting, bepaalt dat personen ouder dan 65 jaar vrijgesteld worden van vermogenswinstbelasting in het geval dat het overgedragen eigendom hun gebruikelijke woning is.

De enige twee vereisten om voor deze belastingvrijstelling in aanmerking te komen zijn:

De belastingbetaler moet ouder zijn dan 65 op het moment dat de overdracht plaatsvindt.
Het overgedragen eigendom moet de gebruikelijke woning zijn. De woning wordt beschouwd als een gebruikelijke woning voor het doel van deze belasting, indien voldaan wordt aan twee tijdsbeperkingen: 1) de woning moet daadwerkelijk bewoond zijn geweest door de belastingbetaler voor een periode van 12 maanden vanaf de aankoopdatum of vanaf het einde van bouwactiviteiten; 2) het moet de gebruikelijke verblijfplaats zijn gedurende een aaneengesloten periode van minimaal 3 jaar voorafgaand aan de verkoop.